W różnych językach, jego nazwy oddają te same jego właściwości - rzeczywiste lub wyobrażone - a zarazem świadczą, że od zarania swych dziejów, człowiek starał się przeniknąć tajemnice jego pochodzenia.
Jedno z pierwszych znanych określeń bursztynu, greckie słowo elektron oznacza "pochodzący od słońca". W języku litewskim gin taras znaczy amulet, czyli coś co chroni przed złem. Gen tar występował również w języku dawnych Prusów. Słowo to jest obecne we wszystkich językach słowiańskich w formie jantar, a także ugrofińskich, np. węgierski gyantar.
Ale elektron oznacza jednocześnie "kamień, który przyciąga". Znaczenie to występuje w określeniu syryjskim harpax - "ściągać" lub "kraść", perskim kahruba - "złodziej słomek" i duńskim rav - "porywać, unosić". Bernstein, czyli Brennstein to w językach germańskich - "kamień, który się pali"; stąd przejęte przez język polski słowo bursztyn.
Terminy: angielski amber, francuski ambre, hiszpański ambar zostały wprowadzone za pośrednictwem średniowiecznej łaciny z arabskiego anbar - kaszalot. Z wydzieliny żołądka tego zwierzęcia Arabowie wyrabiali kosztowne pachnidło - ambre. Prawdopodobnie właśnie balsamiczny zapach palonego bursztynu skojarzył się z zapachem prawdziwej ambry.
Przeczytaj o powstawaniu inkluzji i dowiedz jak zwięrzęta zatapiały się w bursztynie
Dowiedz się z jakiego drzewa pochodzi bursztyn bałtycki
Sprawdź naszą ofertę biżuterii z bursztynem w różnych kolorach
